نه کوچیک بود، نه زنگ زده

تازه ۱۰ دقیقه از فیلم و دیده بودم که اینستاگرام و باز کردم و به کارگردانش پیام دادم . مطمئن بودم نمیخونه، هیچوقت، ولی دوست داشتم ازش تشکر کنم .

شما میتوانید با نظرات اینجانب مخالف باشید»

نظر مخالف شما ذره‌ای برای نگارنده اهمیت ندارد»

مغزهای کوچک زنگ زده جدا از سینمای ایرانه . نه زور میزنه و نه شل میگیره . مهلکه . از همون اول یقه من و گرفت و ولم نکرد . هومن سیدی شما رو به جغرافیایی میبره که وجود داره ولی نمیبینیدش . 

فیلم اونقد واقعیه که زبون آدم بند میاد . یبار تجربه حضور در همچین جغرافیایی و داشتم که دلیلش به کسی مربوط نیست البته، و چقد عجیبه که همچین عظمتی دیده نمیشه . 

اسپویل

صحنه نئشه بازی با چسب من و یاد نئشه بازی با شربت سرفه انداخت .

صحنه کباب کردن گنجشک من و یاد قوربونی کردن الاغ انداخت .

پایان اسپویل

خیلی فیلمه . بازی عالیه نوید محمد زاده و پورفرج و فرهاد اصلانی و نگاهای داداش کوچیکه که اسمش و نمیدونم . بازی عالی فرید سجادی حسینی که کم بود ولی حسابی بود . 

البته که ضعف هایی هم داشت . مثل لرزش دوربین که چندجا کامل اذیت میکنه ولی فداسرت .

خلاصه اینکه واقعا دوست داشتم و حداقل برای من به شدت تاثیر گذار بود . مشخصه که مضمون هویت و میشه توی فضاهای دیگه‌ای هم نشون داد ولی انتخاب این سطح و اتمسفر و جغرافیا واقعا چسبید .